Upadek Konstantynopola w 1453 roku przesądził o dalszej ekspansji Turków osmańskich na północ i północny zachód - w kierunku centrum Europy. W 1521 roku, sułtan Sulejman Wspaniały zdobył Belgrad, a 29 sierpnia 1526 roku, pod Mohaczem, rozgromił armię króla Węgier i Czech Ludwika II Jagiellończyka.
Klęska pod Mohaczem i śmierć Ludwika II położyły kres dynastycznej polityce zagranicznej Jagiellonów. Król Polski i Wielki Książę Litewski Zygmunt I (Stary) popełnił wonczas dwa kardynalne błędy polityczne. Na Północy - traktatem krakowskim, zawartym 8 kwietnia 1525 roku (tzw. Hołd Pruski) - ułatwił wielkiemu mistrzowi Albrechtowi Hohenzollernowi sekularyzację Zakonu Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie, i założenie w Prusach własnej dynastii. Na Południu - zaniechawszy skutecznego sukursu dla bratanka, przyczynił się do upadku monarchii węgierskiej; wzrostu potęgi Habsburgów, którzy zajęli ziemie czeskie i północno-zachodnią część Królestwa. Dalekosiężnym skutkiem Mohacza było bezpośrednie zagrożenie Europy Środkowej przez Turków, którzy opanowali etniczne ziemie węgierskie na przeszło 150 lat. W 1529 roku, po raz pierwszy, stanęli pod Wiedniem.
(ACMS)
(ACMS)
Komentarze
Prześlij komentarz