Fot. Audiencja, Watykan 1998 r. (archiwum DOM).
(3 epizody)
Podczas swojej najdłuższej pielgrzymki do Ojczyzny (5-17 czerwca) 11 czerwca 1999 roku w Sejmie Papież spotkał się z parlamentarzystami i prezydentami Rzeczpospolitej – Ryszardem Kaczorowskim, ostatnim prezydentem RP na Uchodźstwie, Lechem Wałęsą i Aleksandrem Kwaśniewskim. W swoim przemówieniu poruszył najważniejsze problemy współczesnej demokracji. Na skandowaną przez parlamentarzystów prośbę: Pobłogosław! – Jan Paweł II odpowiedział staropolską formułą Konstytucji 3 Maja – Vivat Król! Vivat Naród (Konstytucja)! Vivat Wszystkie Stany!
(…)
Nasi znajomi, właściciele hotelu w Alpach Julijskich, na słowa: „nasz Papież”, reagują impulsywnie: – Jak to, wasz? – Nasz też! Na Santo Monte Lussari, najpiękniejszej górze w okolicy, jest maleńki zabytkowy kościół i klasztor. Przy wejściu wykuty w trzech językach napis informuje docierających tam pielgrzymów i narciarzy, że powstały w wyniku splotu kultur – słowiańskiej, romańskiej i germańskiej. Jan Paweł II odwiedził to miejsce w trakcie jednej z licznych podróży. Duch słów Papieża Pielgrzyma, który położył wielkie zasługi w dążeniu do pojednania zwaśnionych historią narodów Europy, jest nieśmiertelny.
(…)
Pod koniec życia Jan Paweł II ujawnił, że w nocy 16 października 1978 roku po decyzji Kolegium Kardynałów, które ogłosiło Jego wybór sentencją: Habemus Papam!, modlił się w intencji pontyfikatu we wszystkich językach Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Papież niejednokrotnie podkreślał znaczenie historycznej spuścizny Staropolskiej Kultury Sarmackiej. Mówił o jagiellońskiej przestrzeni kulturowej wielu nacji i wyznań. O tolerancji religijnej. Był władcą państwa bez narodu, a jednak jednym z dwóch mężów stanu, którzy przesądzili upadek bipolarnego podziału świata – zwinięcie żelaznej kurtyny. Stworzyli możliwości niezawisłego sformułowania własnej racji stanu przez szereg państw Europy Środkowej.
(Iwona Sabina Schymalla, fragm. książki Zawód spikerka, 2014)
Komentarze
Prześlij komentarz